Okkara oydnu høgu fjøll Meinlík mær Eygnabrúgvin og knúgvarnir Dagaðu undan tá oyggjarnar slitnaðu úr botni Eri úr sama lívrunna tilfari Sum basalt, kol, royða Í mínum æðrum surkur og fuglablóð Húðin spent um klettarnar Elski tómu kensluna sum andar úr urð Allastaðni skónin av gráum og grønligum børki Vøtnini kúrr eygu Túvublómur í eyri Í allar ættir Livandi oyða Her havi eg altíð búð Myndin av hesum skarpa landslagi í heilabørkini Veit ikki hvar mítt mark gongur Og hellurnar sprongdar av frost og sól Taka við