A ty, myła, a ty, myła, Sztos dumała, Ked soj hweczer, ked soj hweczer Zo mnom stała?
Tota jedna dumka moja, Że ty ne mij, ja ne twoja, Duszko moja.
Czoho żes sia, czoho żes sia Pohniwała, Koj-jes szczyro, koj-jes szczyro Ne dumała? Zabud, myła, to hniwania, Bo to było na proszczania, Duszko moja.
Od tych dumok, od tych dumok Serce bołyt, Chto na dwoje, chto na dwoje Lubow diłyt. Moja lubow znat łem tebe, Ne chodż ku dwom, pryd do mene, Duszko moja!