Δεν φεύγω, αρνούμαι να αλλάξω μονοπάτια κι ας γίνανε στου μυαλού μου τα δωμάτια φαντάσματα τα λόγια κι οι στιγμές. Θα μείνω, μονάχος στου καιρού τα σκαλοπάτια να βάφω με τα κόκκινα μου μάτια τους μήνες, τις ημέρες, τις γιορτές. Οι αγάπες πονάνε σαν κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε και κόβουν βαθιά. Οι άνθρωποι πάνε κι εκεί που δεν πρέπει κολλάνε το ξέρω καλά. Οι αγάπες πονάνε σαν κρύσταλλα πέφτουν και σπάνε και κόβουν βαθιά. Κι εγώ δεν κοιμάμαι σταμάτησα αγάπη σου να 'μαι σταμάτησε και η καρδιά. Τι κρίμα, ξανά η μοναξιά πανηγυρίζει και μέσα στους καπνούς μου ψιθυρίζει αλήθειες, απορίες, ενοχές. Στη νύχτα, θα ρίξω άλλη μια φωτοβολίδα
I don't leave, I reject to change paths And in the rooms of my mind let The words and moments have turned to ghosts I will stay, alone on staircases of time To paint my eyes in red Months, days, on holidays. Loves hurt Like crystals they fall and break up And cut deeply People go And there, where they should not stick to I know it good Loves hurt Like crystals they fall and break up And cut deeply And I don't sleep I stopped to be your love And the heart stopped What a pity, again the loneliness celebrates And in smokes whispers to me Truths, perplexities, faults. In the night I will trow a flash cartridge For some hope not to have an occasion to see it And to come to change you ways.(By K.M.))))