Սասնա ահեղ կռվին Գլեգուզանցի հըմզեն, Էրկու մանչն իր ղրկեց Գրքոյին քյոմա: Մըր սուրբ մարութակ,Անդոկ,Ծովասար կըգանչինք Չուր երբ մեռուկ, մենք մնանք անոթ էղնի մի: Ուր մենք քար գըհալըծունկ, ճուր գըտարծունք երկաթ, Հերիք էղնինք ձառա տաջիկներուն վատ, Տուք մզի ապավեն փրկիք թուրքի դավեն, Հայորդիկ սասնա տան մենք ծըզի ղուրբան; Իրեն երկու տղին, Ավեյին,Հաճոյին, Առավ յուր խմբի մեջ մտավ գոդեմարտ, Հաճո, Հաճո լաճակ քըշիմ, քշիմ ըս քու լըլուխ, Օրիս գայնե լաո մըտի գոդեմարտ: Շատ ենք թափել արյուն չտեսանք վառ գարուն, Մըր աչքերուն միշտ լաց օգնե մեզ Աստված, Տուք մըզի ապավեն փրկիք թուրքի դավեն, Հայորդիկ սասնա տան մենք ծըզի ղուրբան: Մեր կանանց կրծքին մանչ ուսին մոսին,ձեռքին լաչ, Նրանց դեմքին ցասում, փառք քըզի