Не, не кажы, што больш не сустрэнемся.
Колерам белым, у цёплым адзеньні
Адказы шукаю ў абдымках санлівых,
Дамоў…
Так, да сустрэчы, убачымся ўвечары.
Подых зімовы кранае за плечы.
Чаканьне сяброўкай бясконца вядзе за сабой.
Заспакой мяне шчырымі словамі, сэрца ў далонь.
Птушкай падаю, падаю, падаю я ў палон.
Падаю, падаю, падаю я ў палон.
Так, незалежна ад усіх, закаханая,
Словы цішэй пад блакітнымі хвалямі,
Сэрца глыбей адчувае — ты побач са мной.
Пальцы ў цёплы пясок, усхваляваная.
Любы мой, крыламі ты ахінай мяне.
Думкі паветраным шарам бліжэй да цябе.
Прытулі мяне як у апошні,
Усё гэта сон…
Толькі падаю, падаю, падаю я ў палон…
Падаю, падаю, падаю я ў палон…
Падаю, падаю, падаю я ў палон…
Падаю, падаю, падаю я ў палон…
Pauline еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2