Bilmem nasıl başlasam anlatsam kendimi Binlerce sayfam olsa katlayıp yollasam pisliği Hastayım hiç olmadığım kadar yakmak istiyorum Ciğerimi nefesimi ve kopan her şeyi
Beni tanıyanlar tekrar tanısın korkmadan Yanımda ağlamadan omzumda uyumadan Bilsinler ama bilmemiş gibi yapsınlar Duysunlar ama asla konuşmasınlar
Ne boktan bi ruh hali sahile dalmak Giden gemilerde grilikler saklamak Elvedaları valize sıkıştırmak Günaydınları tatbikî akşamlarda yaşamak
Bi sigara yakarsın çıkarıp paketinden Çektiğin her nefes bir sonrakiyle ağlaşır Abanırsın soluklarına nefretinden İz kalmaz ne öncekinden ne sonrakinden
NAKARAT 2x :
Hastayım ve ağlayanım çok Ağlarım ama ölenim yok Bu dünya bi bok Bu dünya bi bok olacaksa EVET BU DÜNYA Bİ BOK !
Verse 2 :
Evveliyatım kopuk ben tanımadım akşamüstünü Beklemedim tad için yemek üstünü Şimdi ise boğuluyorum kendime açtığım belada Ölmek için bekliyorum koyu tenhada
Umut öyle bi sülük ki bırakmıyor seni fırtınada bile Bi mektup yazsam diyorum geçmişe İç geçirip siktir etmekten başka bi çare Başka ne olursa sıkıldım ve ateşim halen taze
Bi sağında bi solunda hissettiğim karalama Kim ahını geçirdi bana nedir bu kampanya Artık zaferler istiyorum bi şişe şampanya Gençken ölmek istiyorum kara toprak bi mezarda
Çalmıyor kulaklarımda artık umudun melodisi Önüm çok karanlık kopardım her kemikte ladesi Bu siktiğimin şehri özletir bana Paris'i Batıl inancım yok ama bu şey ömrümün kara kedisi