Mów gdzie żeś była, moja córko? Gdzie żeś to była - mów, córeczko Byłam, matusiu, tam na rzeką, Gdzie szarą strugą wody cieką Pod ołowianą nieb powieką I ostry świszcze wiatr
Co żeś widziała, moja córko? Co żeś widziała - mów, córeczko Łódkę widziałam - to ci powiem - Gdzie szeleszczące drży sitowie, Gdzie wody plusk jak przy połowie I ostry świszcze wiatr.
Kto płynął łodzią, moja córko? Któż to nią płynął - mów, córeczko Był w niej ktoś ubrany na biało W źrenicach światło mu jaśniało Jak ogień gwiazd pod nieb powałą I ostry świszcze wiatr.
Cóż ci powiedział moja córko? Cóż ci powiedział - mów córeczko Nic nie powiedział, lecz bez słowa Trzykroć mnie w usta ucałował O, cóż za rozkosz niewymowna! A wkoło świszcze wiatr.
Czemuś tak zziębła, moja córko? Czemuś zbielała - mów, córeczko Nie rzekła słowa ani ćwierci Głowa opadła jej na piersi Z oczu wyjrzało widmo śmierci A wkoło świszczał wiatr.