Sayende peşinde koştuğum kendi kaderim Düştüğüm boşluğun karanlığını taşıyor Sahipsiz kalmış bir söz gibi seni sevmek Ve çok çok önce yenilmişim sana bilmeyerek
Belki olmuş olan bu belki yalan Her son bu yalan sensin tek kalan Bu akla ziyan bir armağan.. Benim.. Benim..
Bir bakış kalmış bir söz gibi hatırım da Beynimin bütün katmanlarını ezerek geçiyor Gördüğüm şeylerin üstüne yemin ederim Karanlık senin yağmurun içinde güller açmıyor
Belki olmuş olan bu belki yalan Her son bu yalan sensin tek kalan Bu akla ziyan bir armağan.. Belki olmuş olan bu belki yalan Her son bu yalan sensin tek kalan Bu akla ziyan bir armağan.. Benim.. Benim...