Όταν σ’είχα πρωτοδεί κάτι στη ζωή μου ειλικρινά είχε παιχτεί Κάτι είχε συμβεί μα δεν το χα καταλάβει Όταν έβγαλες φωνή μπορώ να πω πως αρχικά είχα σοκαριστεί Το μήνυμα εστάλη μα δεν το είχα λάβει
Είχαν περάσει μέρες και σε αναζητούσα Ήθελα να σε δω μα δυστυχώς δεν μπορούσα Και πήρα πρέφα τότε πως είχα τρελαθεί Η μοίρα μας μάς έφερε στο ίδιο τραπέζι Και εκεί ακριβώς κατάλαβα μαζί σου τι παίζει Mπορώ να πω γλυκά σε είχα ερωτευτεί
Τρέμουν τα πόδια μου όταν μου μιλάει Νιώθω αμήχανα όταν στα μάτια μου με κοιτάει Συνήθως δεν ακούω το τι με ρωτάει Γιατί απλά φαντάζομαι πώς θα ‘ταν αν με φιλάει
Και λιώνω…
Νιώθω το χρόνο όμορφα να κυλάει, για μια δόση σταματάει Όποτε χαμογελάει είναι σαν άγνωστου ζωγράφου ζωγραφιά που γελάει Βλέπω την αύρα της σιγά σιγά να με γαργαλάει..