Сәлем! Сен мені түсінбедің бе, әлде мен бе? Білмейм, не болса да, жаным, саған қояр сұрағым бар: Басында неге айтпадың, неге?
Жаным, білесің бе, Мен әлі сені, және сенің сезіміңді сағынудамын. Шешілмеді неге, неге мәселе, Асықтың ба, білмейм, айтсаң, түсінер ем ғо. Сәл жымисаң, үмітім оянады, Қасымда тұрсаң сен «О!» деп қоям. Бірақ ойлап қоям сұлуға секілді сен де, Маған дегеннің бәрі. Айтшы, сен кімге ғашық болдың, Айтшы, асық болдың кімге? Сені менен қашық қылды кім, Жапты ашық жолды? Бөлінді қолым қолыңнан, Кім үшін, не үшін? Қателестім, ренжіме, басылмаса қызғанышым. Мен қайтемін, не істеймін енді, Оңай болу сендік, бірақ қиын болу сен мендік. Жоқ, бәрін ұмытып, естелік қылып жайма, Кете алмайм, жоқ, қайталайм, қайтпаймын.
Менің кінам бар ма, қайда, қайсы, Екеуміздің ойымыз қарама-қайшы ма? Әлде дұрыс па, тағдырдың ісі ме сонда, Жоқ, жаным, келіспейм жасап алғандықтан қолдан. Бәлкім, кінәлімін, ренішіңді қалай басам, Енді бәрі бітті дейсің, жаным, ойлап қарасақ. Шынайы сезім жатыр аяқ асты болып, білем, Жалған сезімді арқалап мен қалай күлем өзгемен? Өмір өтіп жатыр секундтан құралған, Уақытымыз санаулы, ой сал осыларға. Ашып ештеңе айтпадың, тұншықтырып сезіміңді, Мен қайдан білейін енді, айтпасаң, сезінем бе? Саған қанша рет айттым «Мен сені сүйем» деп, Жауап ала алмадым сенен басқаны сүйеді деп ойладым. Содан кейін мен өзгемен біргемін, Соны естігенсің, соңында «сүйем» дедің. Неге, басында неге айтпадың соны, айтшы?