1.Part Бұл ғажайып новелла Мен Эдвард Каллин сен сұлу Белла Жасаймын мәңгілік қасыңда Байқа сезімдерді тасыған Арналатын тек саған Мен әркез табыламын сенің қасыңнан Болмасаң жанымда сен Мына жалған әлем мүлдем айырылады көріктен Себебі сен сыйлап маған жаңа дем құтқарасың жанымды қараңғы барлық түнектен Бастайық поэманы ешқашан бітпейтін Сенсің бақыт ізгілікті маған сақтап кілттейтін Ғашық оты ішімді өртеді от болып жанамын Сен болашақ келіні менің сүйікті анамның
2.Part Хош иісті гүл самалың саяласа жанымды Қажет болса құрбан етем бір сен үшін жанымды Сені жеңге деп атағысы келеді менің жалғыз қарындасым Себебі сен дарасың Мен бәрінде ұмытамын күлгеніңді сенің көріп жаханның бар байлығын алдыңа тастаймын төгіп не болсада сен менің сөздеріме сен шықпайын сенімнен шығып жатсамда шектен сенің әсем тұлымың нәр алғандай шуақтан күннің нұрын қажет етпейм мен сенімен жылынам екі нәркес қара көзің жүрегімді ұрлаған ешқашанда алынбайтын қамалыңа айналам махаббатқа толы аспаннан жұлдыздар құлады құлады жерге әсем ән сарқылып сезім бұлағы жазатын сөздер қалмады сондада жаздым біріндеп әнімнің әсем ырғағы көңілімде қалды дірілдеп