Rett Vest - Ferkingstad Kyrkjegard | Текст песни

• Тексты песен
• Rett Vest
• Ferkingstad Kyrkjegard

Der e' ingen marmorstøtter på Ferkingstad kyrkjegard.
Men rudlesteinar frå havet, ligge som fotefar,
ligge som minnesteinar rissa med årstal og navn,
der så trygt i det høga graset
i gamle murar si favn

For berre ein høge bauta - reist på ei høvdinggrav-
trossar den kalde blesten, ser mot eit ope hav.
Der førte sjøkongen skipet. Stolt stod han høgt stavn,
men nå kvile han trygt blant småfolk her,
i gamle murar si favn.

Her kvile ein spanske sjømann så bølgene bar på land.
Han hadde ei kniplingsskjorta og va’ visst ein adelsmann.
Di gav han ei eikekista og minnestein uten navn,
og nå kvile han trygt blant småfolk her
i gamle murar si favn.

Di levde sitt liv ved havet dei folkje så kvile her.
Di seilte mot fjerne strender i solskin og ruskete ver.
Men kunnskap om sjø og stjerner kan sikkert vara te gavn,
når ein seile mot evighete,
i gamle murar si favn.

Der kling ingen kyrkjeklokker på Ferkingstad kyrkjegard,
men steinar forma av havet ligge som fotefar,
itte dei folk så levde her,
itte dei folk så sleit.
Men kim som bygde dei eldgamle murane, det e der ingen så veit.

Rett Vest еще тексты