Kúrir um sína óskasteina áfram uns ekkert amar að vonar að þessi sé sú eina en hefur ekkert að segja um það
Áhyggjulaus um eigin frama tónlist mun lækna ógróin sár Finnst eins og alltaf verði þér sama en hví falla þá þessi tár
Veslings hjartað mitt verðurðu mér að aldurtila niðurdreginn þar sem enginn sér Tómarúmið þitt leysist upp að morgni því að þú getur gert hvað sem er og ég vona að kveðja mín komist til skila
Vindurinn lætur nú í sér heyra Þungur veturinn togar í bjartsýnismann Heldur að varla þoli hann meira Hví kom þetta fyrir hann
Sumarið það kom ekki heldur Lífið hefur svikið sinn góða son Daufur virðist nú hans vonareldur Nú er elding hans eina von