Թույլ տուր սիրելիս իջնել փողոց, Հենց էսպես` առանց անձրևանոց, Կատաղած անձրևը, սառն անձրևը Մարդկանցից մաքրել է փողոցները, Փողոցից մաքրել է կեղտն ու փոշին, Կատաղած անձրևը, սառն անձրևը Մարդկանցից մաքրել է փողոցները, Փողոցից մաքրել է կեղտն ու փոշին:
Իսկ մարդիկ փակվել են տներում, Իրենց փայփայած օջախներում, Մարդիկ, տես, ուտում են, հետո կուշտ գխտում են, Հաստավոռ կանայք, տես բանբաստում են, Տելեվիզրով դեռ չի սկսվել կինոն, Մարդիկ, տես, ուտում են, հետո կուշտ գխտում են, Հաստավոռ կանայք, տես բանբաստում են, Տելեվիզրով դեռ չի սկսվել կինոն:
Դիմացի պատուհանից մի կին Վախեցած նայում է լվացքին, Իսկ նրա ճաղատ ու գունատ մարդը Կարծես թե ուրախ է ու զվարթ` Անձրևը լվացել է նրա ժիգուլին, Իսկ նրա ճաղատ ու գունատ մարդը Կարծես թե ուրախ է ու զվարթ` Անձրևը լվացել է նրա ժիգուլին:
Թույլ տուր, սիրունիկս, Իջնել փողոց, առանց անձրևանոց, Քայլել անձրևի տակ, հենց էսպես, աննպատակ, Աշնան վերջին, վերջին անձրևի տակ Վազել մտնել ուղիղ դպրոցի բակ:
Այնտեղ բոլորն իմ ընկերներն են, Այնտեղ չունեմ թշնամիներ, Այնտեղ ամեն ինչ այնքան պարզ է, Այնտեղ չկան կեղծ ժպիտներ, Այնտեղ ընկերդ չի լքի, Երբ քեզ պատժել են անտեղի, Այնտեղ կեղծիքը չի անցնի, Եվ նույնիսկ սերը իսկական է, Եվ իսկական է մարդկությունը, Որը հիմա շատ հազվագյուտ հիվանդություն է:
Որտե՞ղ, այդ ի՞նչ կռվում կորան, Իմ ընկերները իսկական: Ինչ ահավո՜ր բանտարկություն է Ընտանեկան երջանկությունը:
Թույլ տուր սիրելիս իջնել փողոց, Հենց էսպես` առանց անձրևանոց, Կատաղած անձրևը, սառն անձրևը Մարդկանցից մաքրել է փողոցները, Փողոցից մաքրել է կեղտն ու փոշին, Կատաղած անձրևը, սառն անձրևը Մարդկանցից մաքրել է փողոցները, Փողոցից մաքրել է կեղտն ու փոշին: