Նորից բացվում է լուսաբացը,
Իմ առաջին ու վերջին սեր,
Երկինքը աչքերիդ պես թաց է,
Ճակատագրից, Ճակատագրից,
Ճակատագրից պոկված նվեր:
Վերջին անգամ ներիր ինձ, Տեր,
Տես՝, կորցրել եմ քաջությունս
Իմ թշնամու անունն է սեր,
Բայց նա է հենց երջանկությունս:
Ես կորցրել եմ ճերմակ ձիս,
Իմ ոսկեթամբ ժառանգությունը,
Ինչպես ելնեմ այս անտառից,
Երբ կորցրել եմ ուղղությունս:
Այս ինչ կախարդ ինձ կախարդեց,
Ո՞վ ինձ նետեց անտակ անդունդը,
Ինձ բաց ծովում մեկը խեղդեց,
Բայց ինձ ժպտաց,
Եւ ափ հանեց հաջողությունը:
Մի կողմ թողեք անմիտ վեճերը,
Աննպատակ ու անտեղի,
Խառնել եմ իմ մտքի եջերը,
Եւ ճիշտ հասցեն իմ այստեղի:
Ես իջեցրել եմ իմ դրոշը
Հպարտություն կոչվող նավի,
Վիճակը իմ խիստ անորոշ է,
Պարտության մեջ եմ,
Պարտության մեջ եմ
Ruben Hakhverdyan еще тексты
Другие названия этого текста
- Ruben Hakhverdyan - Chermak Dzi (0)
- Ruben Hakhverdyan - Հեքիաթ (0)
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1