Երեկոն սենյակիս պատերին Ծուռումուռ ստվերներ է գցում, Հեռացող քայլերի արձագանք կա Դատարկ փողոցում:
Մեկ լսվում են նրանք, մեկ էլ ոչ. Արդյոք ու՞ր են գնում: Մենք բոլորս հյուրեր ենք անկոչ Այս դատարկ աշխարհում:
Սենյակում, որտեղ ես եմ ապրում, Կան ուրիշ տարօրինակ էակներ, Բայց նրանք երբեք չեն խանգարում, Երբեք չեն խանգարում ինձ ապրել:
Կա մկնիկ որ շաքար է սիրում և ունի ընտանիք, Եվ կատու, որը սիրահարվում ու փախչում է տանից: Կա մի սարդ, որ սիրում է կախվել փոշոտ առաստաղից, Եվ մեկ-մեկ զրուցում է ինձ հետ տանջող հոդացավից:
Երեկոն սենյակիս պատերին Ծուռումուռ ստվերներ է գցել, Ես սարդիս հետ իմ առաստաղի Որոշել եմ կախվել... Որոշել եմ կախվել հենց էնպես, Առանց լուրջ պատճառի: Փաթաթվել հուշերիս թևերին Ու ոռ