Դու կարծում ես այդ անձրևն է արտասվում պատուհանին Այդ ափսոսանքի խոսքերն են գլորվում հատիկ հատիկ Գլորվում են ու հոսում են ապակուց թափվում են ցած Այս խոսքերը որ լսվում են իմ երգի մեջ ուշացած:
Ում է պետք խոստովանանքդ ափսոսանքդ ուշացած Սերը քո մի հանելուկ էր ու գաղտնիք էր չբացված Դա գուցե աշնան կատակն էր տերևներն էին դեղնած Ծառուղում լուռ արտասվում էր մի աղջիկ մենակ կանգնած:
Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկն|վի Եվ անցյալն ամեն անգամ աշ|նան հետ կայցելի Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի: