Նորից բացվում է լուսաբացը Իմ առաջին ու վերջին սեր, Երկինքը աչքերիդ պես թաց է, Ճակատագրից,Ճակատագրից, Ճակատագրից պոկված նվեր: Վերջին անգամ ներիր ինձ, Տեր, Ես կորցրել եմ քաջությունս, Իմ թշնամու անունն է սեր, Բայց նա է հենց Բայց նա է հենց Բայց նա է հենց երջանկությունս: Ես կորցրել եմ ճերմակ ձիս, Իմ ոսկեթամ ժառանգությունը: Ինչպես ելնեմ այս անտառից, Երբ կորցրել եմ Երբ կորցրել եմ Երբ կորցրել եմ ուղղությունս: Այս ինչ կախարդ ինձ կախարդեց, Ով ինձ նետեց անտակ անդունդը, Ինձ բաց ծովում մեկը խեղդեց, Բայց ափ հանեց, Բայց ինձ փրկեց, Բայց ինձ զղջաց հաջողությունս: Ես իջեցրել եմ իմ դրոշը Հպարտություն կոչվող նավի, Վիճակը իմ խիստ անորոշ է, Բարկության մեջ եմ, Բարկության մեջ եմ, Բարկության մեջ եմ կամովի: Ահա ի