Sä tunnet kuinka sua ylös revitään Sä kuulet ääniä, mut et näe ketään Joku sulle huutaa koitat silmäs avata Keskeltä usvan joku sua tuijottaa
Harmaassa huoneessas sä leijut katossa Alhaalla näet itsesi vuoteella makaavan Nyt kiidät läpi kuilun kohti valoa Kunnes heräät kipuun rintaa pakottavaan
Maasta olet tullut Jälleen maaksi olet tuleman Ei löydy armo maasta Ei vedestä, ei tulesta Maasta olet tullut Jälleen maaksi olet tuleman
Sut sidottu on letkuihin muovisiin Olet kuin sätkynukke suuren mestarin Sä revit kahleet pois ja pääsit vapauteen Vain pitkä viiva kertoo matkan loppuneen
Maasta olet tullut Jälleen maaksi olet tuleman Ei löydy armo maasta Ei vedestä, ei tulesta Maasta olet tullut Jälleen maaksi olet tuleman
[Solo]
Maasta olet tullut Jälleen maaksi olet tuleman Ei löydy armo maasta Ei vedestä, ei tulesta Maasta olet tullut Jälleen maaksi olet tuleman
Благодать
Ты чувствуешь, как тебя разрывает. Ты слышишь звуки, но не видишь никого. Кто-то кричит тебе, и ты пытаешься открыть глаза Посреди смотрящего на тебя тумана.
Ты паришь под потолком своей серой комнаты, А снизу видишь себя, лежащего в кровати. И вот, ты мчишься к свету сквозь разлом. Пока не просыпаешься от неодолимой боли в груди.
Ты вышел из земли, И ты вновь ею станешь. Не найдя благодати ни в земле, Ни в воде, ни в огне. Ты вышел из земли, И ты вновь ею станешь.
Тебя держат пластиковые шланги, Как гениальный кукловод держит марионетку. Ты разрываешь цепи, обретая свободу. Лишь длинная линия говорит о пройденном пути.
Ты вышел из земли, И ты вновь ею станешь. Не найдя благодати ни в земле, Ни в воде, ни в огне. Ты вышел из земли, И ты вновь ею станешь.