Змрок ляжыць навокал, як гушчар лясны, Да сьцямнелых вокнаў надыходзяць сны. Спаць усім належыць на зыходзе дня Недзе ў Белавежы дрэмле зубраня, Недзе ў Белавежы дрэмле зубраня.
Між галін кашлатых у сваім дупле Сьпяць ваверчаняты ў цішыні, у цяпле. І крыклівай сойцы, што ў гнязьдзечу сьпіць, Аж да ўсходу сонца дзетак не будзіць, Аж да ўсходу сонца дзетак не будзіць.
За вакном мільгае зорак карусэль, Ён табе міргае, зорны карабель. Сьпяць у лузе краскі, ты чаму ня сьпіш? Можа сёньня ў казку ў сьне ты паляціш, Можа сёньня ў казку ў сьне ты паляціш.