Цыгарэтны туман ападае ў кавярні, І канкрэтны раман круціць хітры ліхвяр, Пані трошкі ў гадах, вочы, быццам ліхтарні, Тут слугуе туга, тут настрой – гаспадар.
З чаркі змову вядуць, захапляюцца плёткі. Пані трошкі ў гадах і ліхвяр не стары, І хмялее ліхвяр, і ня лічыць адсоткі, І штурхаецца жарсьць у людзкім гушчары.
Як на шалях, маўчыць і пяшчота былая, Здрада цёмных начэй і спагада завей, І каменны камін сарамліва палае, І ўцякае ўспамін ад абдымкаў далей.
Звыклі ўсё да ахвяр у нязвыклай ахвярні, Чырванець перасталі сырыя муры, Ашукацца прыйшлі ў непрабуднай кавярні Дама трошкі ў гадах і ліхвяр не стары.