Sagi Khalen – Алматы, түн 1. Алматы, түн, қоңыр салқын Сен, мен, аспан жұлдызды, Тыныштықта естіледі дүрсіл еткен үн Сенің, жүрегіңнің Ертең маған жолға, бұл соңғы түн, Құшақтап қатты, келмейді жібергің Мөлдіреген көзіңнен, жаста кетті жүгіріп, Бірақ мұндай маған, емес бірінші Созылмайды-ау құрғыр, бұл түн мәңгілікке, Ұшып кетсек екеуміз, аулақ барінен Ешкім жоқ, көлі бар, кұмы бар жерге, Қиялдап, дейсің сен. Таңды қарсы аламыз, екеуміз екі түрлі, Енді солай болады, қиындатпа жағдайды, Өтінем, жай ғана өткізейік бірге, Біздің соңғы түніміз, бітті осымен. Қайырмасы: Бұл ойынның, мәні бізге түсініксіз Сенде, менде, жалғыз сияқтымыз, Бірақ жүрекке, әмір жүрмейді Сөзсіз, амалсыз көнеміз 2. Қаш менен аулақ, керек емес мендей саған Кіммін мен саған, өзіңді босқа алдама, Қажеті жоқ, өтірік айтыпта Оқсамары анық, бәрін басынан бастасақта. Әлі кездеседі, шын сүйетіні сені Алақанға салып аялап жүретіні, Мен қаламын, бірі боп естеліктердің, Мүмкін бұл күнде бір күні естен кетеді Оң мен сол, батыс пен шығыстай, Екі жақ, екі бөлек, екі түрліміз жәй Жолдар арада, шақырымдар Қалалар, алыс тым Еркіндік керек маған Тағдыр бізге бір болуды жазбаған Келмейді ренжіткім, бірақ мен кеттім Сен кешір, сен түсін...