1. Қаншама күндер өтті, осы жалған өмірде, Қаншама күндер өтті, бір өзіңді іздеумен. Қашан, қайдан келесің деп күтумен, Өмірімнің кезекті күндері өткен еді.
Керемет күндердің бірінде, кездестірдім сені мен, Студентпіз оқып жүрген, қалды бәрі сені көрген, Сәттен бастап, жоқ бұл сезімбе, Сөздер ойлар білмеймін деген.
Жүректі жырлаттың, ұйқымды ұрладың, Ойымда бір өзің, қалайсың сен жаным, Мүмкін емес ұмыту, белесім бағым, Айтшы тағы қандай, бар менің амалым.
Кезекті мүмкіндік, кезекті сәтсіздік, Асығам универге көрем деп сені таңертең Қайтадан жоғалттымба, тапқанда ендігі, Тапқанда ендігі,
Қайырмасы:
Жүрегімді жаулап алды, сенің қара көздерің Сенің қара көздерің, сенің қара көздерің
Сен білдің, сен сездің, бәрін басынан, Сынайсың, сұрайсың, бейхабар болғандай, Өзіңмен оңашада, жасырып не қылайын, Егер сен дайын болсаң, мен дайын.
Басынан айтып бәрін ішімнен ақтарылдым, Оған куә жазғы кеш ай жұлдыз аспаны, Дәл қазырғы ойым тек сенде, жоқ басқа ешкімде, Сен жымиясың, берші жауабын тезірек тежемей.
Күн батады, түн өтеді, ертең екі жаққа Бар тек осы сәт, маңызды емес қалғаны Сен бәлкім қаларсың, сезімнің ең жарқыны боп, Анығы ұмытпаспын ешқашан атыңды.