Қап-қараңғы тунек түк көрмейді жана рым Бір тұңғыйық түпсіз терең ойға батып барамын. Көз алдымда тұрсаңда сен жарқырап, Көре алмаймын ренжіме қарағым.
Мына мені соқыр еткен күзбе еді, Өкпелеудің қажеті жоқ күзге енді. Жанарымның әлсіздігі болғаны соншалық, Жарық күннің сәулесінде жаным сезбеді.
Таяқ ұстап күнін кештім соқырдың, Тек күн сайын сені күтіп отырдым. Жарқ еткенде бұлтты күні найзағай, Саған тиіп кетеме деп жаным шошынды.
Бекер бопты сені күтіп жүргенім, Әуре болып неге мен өмір сүргенмін. Енді түсіндім сезіміңнің мен үшін, Баяғыда-ақ баяғыда-ақ сөнгенін.
Қ-сы :
жүрегім сенсіз күнде, Сағынып өтті түнде. Бақытым сен деп білгем. Сенгенмін жарқын кунге. Соқыр болып көздерің. Бақытыңды көрмедің. Жалгыз болып өмірге Жалгыз болып кетемін.
Сен жоқсың.... Келмессің енді ардақтым. Өзіңсіз менің жүрегім жаурап қалмақпын. ... Ойласам бәрін бекерден-бекер сағынып, Сағымды қуып өзімді-өзім алдаппын. Куәсі \"сен\" деп, Білуші едім бал шақтың. Өтсе деп күнім, сенімен бірге аңсаппын. Жеткізбестен кетеріңді білсемде, Жоқ затты іздеп, сабылып босқа шаршаппын. Сен жоқсың... Мендегі сезім тым басқа. Түсінем бәрін, Түңілем несін құр босқа. Ендігі өмір біздерді сірә ұқпайды-ау Амалым жоқ, Бақтілеп қарап тұрмасқа...
Қ-сы :
жүрегім сенсіз күнде, Сағынып өтті түнде. Бақытым сен деп білгем. Сенгенмін жарқын кунге. Соқыр болып көздерің. Бақытыңды көрмедің. Жалгыз болып өмірге Жалгыз болып кетемін.