Stofnar falla Stráin sölna. Stofnar falla. Stormur dauðans næðir alla. Ljóselskandi, langanþrungið lífið fyllir öll þau skörð, sækir fram í sigurvissu. Svo er strítt um alla jörð. Stríðsmenn falla. Hetjur hníga. Hjaðningum er stefnt til víga. Aldrei verður sæst á sakir. Sækja og verjast herjum tveim sólskinsbörn og synir skuggans. Svo er strítt um allan heim. Tefld er drápskák tveggja herja, tvíefld sókn og reynt að verja. Öllu tjaldað: erfðaheimsku, afturhaldi, þræladygð móti þroskans sókn til sigurs. Svo er strítt um alla byggð. Fallinn er hann Fjögramaki, fyrr sem lyfti Grettistaki. Þó að hetja hnigi í valinn, hefjum merkið fram skal stefnt. Syrgjum ei, en söfnum liði. Svo skal góðra drengja hefnt. Örn Arnarson (Magnús Stefánsson)