Πέφτει η βροχή και λούζει τους δρόμους χίλιες σταγόνες πάνω στους ώμους βαθιά μουσκεύει η καρδιά Τρέμει το βλέμμα μου που σε είδε τρέμει στο «έλα», τρέμει στο «φύγε» Πονά αυτή η συννεφιά
Τα λάθη μετράς μα δεν είμαι εγώ Εμένα κοιτάς μα δεν είσαι εδώ
Πού είναι αυτά που είχες τάξει; Μόνο αγκάθια έχεις στάξει και διαλύεις στο νερό τις λέξεις και ζωγραφίζεις «Σ' αγαπώ» για να παίξεις Πού είναι αυτά που είχες τάξει; Με έχουν όλα χαράξει Δάκρυα ρίχνει ο ουρανός στο τζάμι Πες μου πως δεν πήγαν όλα χαράμι
Πέφτει η βροχή κι εγώ δεν κοιμάμαι Τόσες πολλές σταγόνες φοβάμαι μπορεί σε μια να πνιγώ Όλο γελάς κι εγώ όλο λυπάμαι μην γελαστείς και πεις δεν θυμάμαι γιατί στη μνήμη ακουμπώ