Geçerken yıllar önümde ayna gülüyor Sanki ben değil bir başkası derken Kalan yarısıda inancın fayda etmez Kaybolan zaman değil elimdekiler Bu gece sanki (bana gül) doğmamak için direniyor
Kurduğum hayalin öncesinde Yaşamam gerekenlerin ortasındayım Ben içimde kalan onu toprağa koymadan önce Unuttum elini tutmayı
Kimileri monotonluk derken Kimileri takılır hayatta kalır payı Benim için hayaldi alamadan büyüdüm Rüyalarımdaki sarı uçurtmayı
Korktuğum her gün getirip aklıma Gülümseyip kalkarım bu yataktan Yerleri çamurlu o sokaklar Şimdi keşkelerim için bir anahtar
Bir gün seversen onda kendini bul Ama o bile görmez yok olduğunu Ya da kim bilir, Ölmeyi unuturken yaşamak dedikleri belkide bu
Nakarat
Dünya dönüyor içinde yalanlarla Kimse sesimi duyamıyor Yıllar geçiyor içinde kalanlarla Kimse kendini bulamıyor
-DEFKHAN-
Nereye kaçsan hep aynı peşinde tuzak Yola çık hadi sıla yeterince uzak ve tamamı yalandan eritme yumak Unufak parçalara kesildi bu kalp sar yaramı çabuk DEF'in kolları kırık Ulaş bana betonu, duvarları yıkıp beni sor bana dar alanı çok kalabalık Çok denedik hayatla bir dost kalamadık
Yaradana arz Oda sabrı dener yüreğimdeki sevgiye saflık eder Sözüm ona sana değil gemi battı gider Düşman savaşı soğuk ve kanlı sever Bu bir gerçek hepsi yalan dünya düzeni yıkar beyni paşam Bak anlamadan eridi ve gitti zaman Düştüm eline ve kesildi kafam
Gördüm yaşadım Üstü kalsın bana bugün lazım Ve dünkü aklım yere düştüm Kanadı yaram küstü şansım Dürüst savaştım bana güldü hasmım Dost dediğin orospu günlük anlık Beni sırtımdan vurdu düştü gardım Bırak bir derdi kederi gürültü yapsın İhaneti gören üzülür mü sandın Düşünürdüm kalktım inadına sana Geldin bıraktın ihaneti bana O sevgini yaptım kıyafeti kara Bir öyle bir böyle idareli kafa Dürüsttüm aslan ve kaybediyorum Bana düşen haktanda pay veriyorum Hesap basitmiş kes at vakit bu Ömrü baştan bir say geri koçum
Nakarat x2
Dünya dönüyor içinde yalanlarla Kimse sesimi duyamıyor Yıllar geçiyor içinde kalanlarla Kimse kendini bulamıyor