Ne sefadan, ne beladan, hayat aşktan oluşur İnanırsan, bana cennet, sana hasret yüreğim. Ne ölümden, ne zulümden, dilim aşktan konuşur Kıracaksan, en azından, bırak atsın yüreğim
Eskileri unutma, alışkanlığı var hepimizde Eldekini tutma, savurganlığı var. Bir kere vurdu mu kalbe o aşkın ecel sopası Korkutuyor ama kalbe ne faydası var.
Kimsede kalmadı, zerre tebessüm edip yola çıkmak Layığını bulacak bu efendi yürek yarı çıplak Korksa da elleri arkada birleşiyor yar için Ben de bu kavgada olmam bu küpküçük yer için
Varlığımda, yokluğumda, önemli mi senin için Bunca efkar çokluğunda, kaçtın elimden Aşk önümden geldi geçti, bir durmadı yörüngede Kaç karamsar öykü varsa, saçtın elinden