Սրտանց արի, քո սերն եմ էս հյուրընկալ օջախում, Ազնիվ սրտի հուր սիրո, հիշատակ կա օջախում։ Մի՞թե սիրտը մութ է քո, չէ՞ որ դու իմ աստղն ես, Անհուն երկնի շողն առած, կենաց սիրտ կա օջախում։
Դե արի շորորա, Տաղ ասեմ նազերիդ, Օջախս տխուր է առանց քեզ, նազելի, Ախ, աչքս քո ճամփին խամրում է, ի՞նչ անեմ, Ախ, սիրտս կարոտից մարվում է, ի՞նչ անեմ։
Արագիլը գարունքին գալիս, գտնում է բույնը, Հազար շյուղեր նա բերում, նորոգում է իր բույնը, Աշոտ, դու էլ էս գիշեր կառնես աչքերիդ քունը, Թե սիրածդ սրտաբաց գա ու մնա օջախում։
Դե արի շորորա, Տաղ ասեմ նազերիդ, Օջախս տխուր է առանց քեզ, նազելի, Ախ, աչքս քո ճամփին խամրում է, ի՞նչ անեմ, Ախ, սիրտս կարոտից մարվում է, ի՞նչ անեմ։