Regnet faller ned Som tårer av et sorgfylr år Uhelbredelige sår Som i en tidløs klagesang Dveler endeløse savn Og du som drev så langt av sted I søken etter sjelefred
For kun mørket kan bestå Hvor alt det vakre må forgåa Du som bærrer verdens byrder På dine sourgtunge skuldrer På ferden mot ditt endelikt Har du lidd for mange svik Og i ditt innelåste sinn Slipper andre aldri inn
Snøen laver ned All livets varme dro av sted Fortapt i evighet Som i en livløs skygge dans Har livet tapt sin glans Og ved tapet av din tro Så brant din siste bro
Lamentas lo que una vez fue Ahora que todo lo has perdido Arropado por un frìo y obscuro abrazo Alimentado por la soledad, vives lamentando la perdida