[Intro] ცდები თუ ფიქრობ მიცნობ.. ცდები, ჯერ შენ არ მიცნობ..
[Verse 1] გამიცანი მე, რეპერი სფიქსი და რეჟისორი ნოზაძე არ მაცვია არანაირ მოდაზე, დამოკიდებული მარტო ხელოვნებაზე და მომივიდა მგონი მეტისმეტი დოზაზე.. სისხლში რომ შემომესია ჩემი პოეზია უკვე იმ დონეზეა,მოდი და მოგიყვები რომ ესეა, ეს ჩემი კალამია მორფი და ნაწერების ცოფი.. ჩემი ლირიკაა დატენილი თოფი მიტოვებული და მივიწყებულია პოეტი და დაანებე თავი დაგანახოს ერთი სონეტით ეს ცრემლიც უკვე მისი რამდენია, რამდენი ასცდენია, ეს უკვე მერამდენე გამთენია.. მერამდენე ნიკოტინი ყელში, ხელში ბოთლი არი, ქალი და ქუჩებში ბოდიალი გამახსენდა უცებ მოდილიანი, მთვრალი ცოტა გიჟი თავისებურად ხომ იცი ყველა არი.. თუკი დამინახე, გამარჯობა დამიძახე და მე გამახარებს სულ ცოტა გიკარნახებ, თუ კი შეაფასე, დააფასე და ამაზე მეტი აღარ შეგიძლია მისცე დამიჯერე ასეა სადაც დავინახე დოლარი რომ ტონა არი იქვე ბევრი ტონა მისი მონა არი მე კი გამაჩნია საერთოდ სხვა სიმდიდრე, მე კი მჭირდება სრულიად სხვა მომავალი მე მაქ ჩემი დიდი ოჯახი, ჩემი ბევრი მეგობარი, დამიჯერე, მთავარია აქ ეს რომ არი მე მაქ ჩემი პოეზია, ჩემი კინო, და მაქ მიკროფონი, სადაც შემიძლია ვიყვირო და აქ კი შევიგინო,შევერკინო, მოვიდა და შევეცილო თუ კი გუშინ რამე დამეკარგა დღეს შევიძინო.. ყველაფერი ეს ჩემი სიმდიდრეა თავად შენ კი ჩამმოჯექი შარდენზე და წრუპე ყავა ჩამოჯექი შარდენზე და წრუპე ყავა სად შენ? სად მე? და თუ კი წამაწყდები სადმე, გამიცანი.. ან თუ ბნელ ღამეში, მნახავ გალეშილს.. გადი გამეშვი.. არა მაგ დროს, გადი გამეშვი..
[Hook] გამიცანი! ოღონდ მერე დაივიწყე ღალატი! დავიცავი! ყველაფერი, ყოველი წესი-ადათი! საფიცარი! ხელოვნება,ხელოვნება მარადის! გამიცანი! პიროვნება! გამიცანი! აქ არის!
[Verse 2] გავაცილე მერამდენე წელიწადი, ყოველი წელი მეუბნება „პოეტო წინ წერით წადი“! მერამდენე სიუჟეტი, ეპიზოდი რომელიც იყო ჩემი ცხოვრებიდან უკვე შენ იცოდე დეპრესიულ ნოტაზე რომ გადავედი, არამზადა ცოდვა ცოდვას ვიდებ ცოდვაზე გამოსავალს დავეძებ, აქეთ-იქეთ ვაცეცებ თვალებს, მაგრამ ვხედავ არავინ არ შემიფარებს ჩემი პიროვნება მალე ვიცი დაბერდება, ხელოვანი სახელია მერე მისგან რომ დარჩება ხელოვნებას დააბრალე თუ განსჯიდე, მერე გაზომე სანამ გადაჭრიდე მიდი და მიწოდე გრიგალი და ქარი რომელიც რო დაუბერავს აქვე არი მომავალი შეგუებული ხომ არის ავი თვალის, უაზრო ბრალის, ღალატის მეგობარის და ის მთვრალი დადის, გადატანა მოუწია მგონი ბევრი რამის მიტოვებულია ფუფუნების, ფხიზელი ყოფის, მშვიდი ძილის მშვიდი გაღიმების და ან თუნდაც საყვარელი ქალის.... რაღა უნდა წამართვათ ხო ვნახე უკვე ბევრი დანაკლისი, სიბრალული არ მჭირდება იცი არავისი ეს არი ჩემებური ანალიზი და თუ ვინმეს რამე უნდა დედას შევეცი მე მისი... მინდა დაგანახო ყველაფერი ისეა, რომ მერე ჩემი წამოწყება თავადაც გაიზიარო და თუ ვინმეს ეგონა რომ წარმატება შეუძლებელი იქნებოდა გამოდის რომ არ იცნობდა ზაზა ნოზაძეს... მთელი სიცოცხლეა რაც სარკეში გიყურებ ვიცი ყველა შენი ვნება - ყველა ცოდვა და მიზანი მე უკვე სათვალავიც ამერია რამდენი ხარ და დღესაც ვერ ვხვƮ