Veröldin mig vekur Og veltir mér af stað En sólin hjá mér situr Já, hún situr öllu nær Og geislar hennar glæðast Af gjöfum þess sem er, þess sem er, þess sem er, þess sem er, þess sem er, þess sem er...
Visku sína vakti Og veitti farveg í Úr fljóti sem var forðum Yfirfullt af öllu því Sem ég átti einusinni Nú vefur örmum faðmar mig, faðmar mig, faðmar mig, faðmar mig, faðmar mig, faðmar mig, faðmar mig, faðmar mig...
(Instrumental Break)
Úr lífsins grænum lautum Rennur lækur undurtær Og sólarinnar máttur Er meiri en í gær. Til himins nú sig hefur Og hærra á loft ég fer, loft ég fer, loft ég fer, loft ég fer, loft ég fer, loft ég fer, loft ég fer...
(Instrumental Break)
Nú hann blæs. Og í vindi bærist. Bjöguð en merkileg sýn
Því í stormi Hrærist hugsunin mín Aaaaææjjjiii...
Nú hann blæs. Og í vindi bærist. Bjöguð en merkileg sýn