تصور کن اگه حتی تصور کردنش سخته! جهانی که هر انسانی تو اون خوشبخته خوشبخته! جهانی که تو اون پول و نژاد و قدرت ارزش نیست! جواب همصداییها پلیس ضد شورش نیست! نه بمب هستهای داره، نه بمبافکن نه خمپاره! دیگه هیچ بچهای پاشو روی مین جا نمیزاره! همه آزاده آزادن، همه بیدرد بیدردن! تو روزنامه نمیخونی، نهنگا خودکشی کردن!
جهانی را تصور کن، بدون نفرت و باروت! بدون ظلم خود کامه، بدون وحشت و تابوت! جهانی را تصور کن، پر از لبخند و آزادی! لبالب از گل و بوسه، پر از تکرار آبادی!
تصور کن اگه حتی تصور کردنش جرمه! اگه با بردن اسمش گلو پر میشه از سرمه! تصور کن جهانی را که توش زندان یه افسانهس! تمام جنگای دنیا، شدن مشمول آتشبس! کسی آقای عالم نیست، برابر با هماند مردم! دیگه سهم هر انسانِ تن هر دونهی گندم!