I stand alone. I feel the air caressing through the lonely trees. And there's no peace. I stand alone. Within the blackness when the world is fast asleep and the violence had ceased.
Where were you when my life was stolen. Where were you when my home was burning in fire. Tragedy so underestimated. How could we. Let ourselves live in a world of denial.
The broken dreams that we left as we fled from our soil. Why is there so many now dead are we no longer loyal. How can we feel safe now, where do we begin now. When the world around us doesn’t seem to care.
My shoulders carry the past. My eyes are filled with sorrow. And the silent dream in my head might never see tomorrow. To this day I pray I never lose my hope I. Still believe in humans and my one true God.
Where were you when my life was stolen. Where were you when my home was burning in fire. Tragedy so underestimated. How could we. Let ourselves live in a world of denial
Հիշողություն... Հոգու արյունն է, որ անտես երակներով Հոսում է լուռ պատկերներով Գիշերվա մեջ անդորրն է կեղծ ու հորինված Ու ես նորից մենակ կանգնած:
Կա արև, բայց մի դար խավար է Կա անձրև, բայց արյամբ վարար է Կգա մի օր Չի լինի ծիծաղի մեջ ցավը Ետ կգա երջանիկ մարդու համբավը Կգա մի օր
Իմ տառերն են ջնջել, որ մոռանամ խոսել ես Ու գետերի հունը փոխել, որ ցավի մեջ հոսեմ ես, Բայց իմ խաչն ու գիրն իմ ճակատագիրն են Անապատ հաղթահարած է իմ հոգին: Ով գիտի, թե նորից չի կրկնվի ոճիրը, Թե այսօր չհնչի սպասված դատավճիռը: Չի փոխում իր կազմը վեճն ու պատերազմը Լուսավոր հոգին է ճեղքելու խավար:
Կա արև, բայց մի դար խավար է Կա անձրև, բայց արյամբ վարար է Կգա մի օր Չի լինի ծիծաղի մեջ ցավը Ետ կգա երջանիկ մարդու համբավը Կգա մի օր