1.Өкінішті өткенім дақ боп қалды, Жүректегі жара, бәрі өткеннен қалды. Өкініш кернейді, жүректі тербейді, Алда не күтіп тұрғаның тіпті менде білмейм(ін) Санама уақытты, балшыққа батыппын, Тек мен емес, өзгелер бақытты, Демек керек боп тұр маған демеу, Мен кімді күтем келетіндей біреу. Мені айналып өтед(і), бақыт деген нәрсе, Өзімді атып тастар едім, қолға қару берсе. Жоқ, кателеспейм(ін), көбісін алдап мен қате істейм(ін), Бірақ төменге түспейм(ін), жай ғана жаман түс дейм(ін). Менің түңілуіме, бәріне өткенім себепші. Көктегі тәңір, бәрін жазып отыратын есепші Енді таңғалмайм(ын) алдымнан қиындық шыққанда, Қайта, қайта соққы беріп жатыр болмады бұққанда
Қайырмасы: Тасталқаны шықты бәрініңде, Бастартамын енді бәріненде. Енді манызы жок маган ештеңенің Бәлкім әсер етуде өмірге кеш келгенім.
2.Билмейм(ін) ондай істерді, бәлкім тәнім жақсы көред(і) Анашымның айтқаны есте: «балам жақсы бол деп» Бүлініп кеткен, дақ түсіп жүрегіме, Түңіліп кеткем сонда да күлемін мен. Ұмыт болды қазір, іздемейді мені өткен, Білемін қанша айтсамда болмайды түкте. Қозғалыс керек болашаққа, Естелік дегенің ол, өткен шақта, Ол алыс жақта. Маған таныс емес, бақыттың баурайы, Суық қыстан емес, жалғыздықтан жаураймын. Мені сөкпе: «қашаңғы зар жылайд(ы)» деп, Көре алмайтындар күйсін: «бұл қашан құлайд(ы)» деп.
Қайырмасы: Тасталқаны шықты бәрініңде, Бастартамын енді бәріненде. Енді манызы жок маган ештеңенің Бәлкім әсер етуде өмірге кеш келгенім.