Ein drugal kar ifra garden dro han fulgte furu og sus opp gjennom asen, grastein og mark staut hans gange var Svopt i morgengry under en helnorsk himmel Hans fotter traurig vandret hen mot sitt mal og pa hoyde
Ein vaerbitt hand griper sverdet fatt og kloyver blamennenes skalle Hans kjeft den vrir seg i ulmende hat ufreden kommer at falle
Sa stod han der pa utkikkstopp hans oyne ei fekk kvile For han sokte reint et syn Men det blei ein grusom pine Der blant norges skog og mark
Hans grimme sinn skulle vise dem at norsonn han har nok av tael
Norsonn tapte noregsgard for ein haer Stolt han var da han kom igjen for a kloyve dem med sitt sverd