Тут жыў рыбак Сымон.
І камяні
Як быццам і дагэтуль
Пахнуць цінай.
Было
Чакалі сеткі глыбіні,
Аблокамі навісшы над хацінай.
І мора Галілейскае ўраджай
Не выпускала з хвалістых засекаў,
І рыбакі пачулі праз адчай:
– Я вас зраблю лаўцамі чалавекаў...
Назваў Сымона Пётрам Бог жывы,
Каб збыўся каменем Царквы Ягонай.
І, гаспадар гарачай галавы,
Апостал не сьпяшаўся
Стаць іконай.
Ён завагаўся, морам ідучы,
І пеўнеў крык пачуў,
Каб адрачыся.
І ў вернасьці да скону кленучыся,
Ад брамы раю атрымаў ключы.
Studio Neman еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2