У шчасьці розныя, роўныя ўсе ў бядзе, Хоць кожны жыве на сваёй планетцы. Ня радуйся, калі вораг твой упадзе, І сэрца не весялі, калі ён спатыкнецца.
Бо нехта лічыць ворагам і цябе, І нейчая злосьць за табой цікуе таксама. І нейчая зайздрасьць стажок твае долі скубе. І не сьціскае пашчу бяссонная яма.
Век шчасьця зямнога кароткі, як летні сон, Ды ён хоць аднойчы павінен сасьніцца. Хто сябра, хто вораг – не разьбірае скон, Усе перад ім аднолькава падаюць ніцма.