Bir zamanlar İstanbul'da meşhur bir Agop varmış Kadehlerden derman satar, kederden meze yaparmış Ufacık bir dükkan İki masa dört tabure Agop'un meyhanesinde Dostlar birlikte Meyhane ilham olmuş isimsiz ozanlara Ne şiirler yazılmış kırık tahta masalara Agop kır şu plağı çal bizim şarkılardan Şerefine kederlerin her şey feda bu candan.. Ufacık bir dükkan İki masa dört tabure Agop'un meyhanesinde Dostlar birlikte Birgün meyhanecinin bükülmüş o dizleri Yaşlı yüzünde yılların çizgi çizgi izleri Düşmüş yere bizim Agop yaşlar akmış gözünden Agop'un son sözü bütün içkiler benden.. Ufacık bir dükkan İki masa dört tabure Agop'un meyhanesinde Dostlar birlikte..