У вас атрымалася знішчыць мяне і па касцях пайсці, Але вам не забіць маёй звярынай нянавісці.
Ты кажаш: “Калісь мы дыктавалі сваю волю іншым І мясам варожым кармілі свае гарматы”. Скажы гэта вязням калымскіх зім І тым, чые целы прынялі Курапаты. Скажы гэта гледзячы ў вочы ўсім, Хто трапіў за краты.
Ты адданы і мужны сын дзяржавы, Пашана і слава табе. А я з акна барака бачу цябе. Ты як той сабака.
Вы будавалі свой дом З целаў забітых палітзняволеных, Назваўшы забойцу правадыром. І цяпер нашчадкі тых, хто пісалі даносы, Працягваюць справу бацькоў. Пад пільным наглядам Сваіх шэрых кіраўнікоў.