(017) 1937 58 1 (гісторыя бясконцага кахання)
забудзь сваё імя свой адрас сваю вуліцу усе што належыла табе раней
Цячэ рэчанька невялічкая,
Скочу, пераскочу.
Ой, аддай мяне, мая мамачка,
За каго я хочу.
пароль 017 і шэсць нулей шчасця
званіце часцей нашы сестры і брацця
туды дзе вайна не вянчаецца мірам
і праўда пра гэта толькі ноччу ў эфіры
рэфрэн:
забываючы што была
выйдзеш голы на світанні
на дарогу сонцакрылым
толькі глянеш раз астатні
забываючы імёны
што луналі паміж намі
толькі глянеш раз астатні
2. Ох, аддавала, наказывала,
У госцях не бываці.
Ох, а як прыдзеш, мая дочачка,
Той выганю з хаты.
як след перамыты крывёю і спіртам
паліць нервова мой Мінск паспаліты
там, дзе я танчу з ўнучкай рэпрэсій
апоўначы крыкі становяцца песняй
рэфрэн:
Ой, даўным-даўно
Я у мамкі была,
А ўжо ж і тая ды дарожаніка
Лісцем запала.
Лісцем запала,
Травой зарасла,
Чырвонаю ды калінаю
Пынавісала.
Калі зыхачу,
Траву выкашу,
Чырвоную ды калініцу,
Ох і павысеку.
Ох і высеку,
Траву выкашу,
А я к сваёй роднай мамацчы
У госцейкі схаджу.
Ой, даўным-даўно
Я у мамкі была,
А ўжо ж і тая ды дарожаніка
Лісцем запала.
Лісцем запала,
Травой зарасла,
Чырвонаю ды калінаю
Пынавісала.
Калі зыхачу,
Траву выкашу,
Чырвоную ды калініцу,
Ох і павысеку.
Ох і высеку,
Траву выкашу,
А я к сваёй роднай мамацчы
У госцейкі схаджу.
Словы: народныя/Байсан
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1