Расцвілася рута-мята гэй да за гарой, Расцвілася рута-мята за гарою. Зарасла яна травою, дай шчэ лебядой, Зарасла яна травою-лебядою. А сягоння рана ўстала, рана ўстала я, Гэту мяту не палола, не палола. Ручак белых не калола, не калола я, Ды з табою не стаяла, не стаяла.
Расцвілася рута-мята гэй да за гарой, Расцвілася рута-мята за гарою. Зарасла яна травою, дай шчэ лебядой, Зарасла яна травою-лебядою. З руты я вянок не звіла, дай не звіла я. На цябе не варажыла, дай не звіла. І цябе я не чакала, не чакала я, Бо цябе я не злюбіла, не злюбіла.
аднасоладавы віскі моцна ўзяў мяне ў ціскі камсамольскія дзве кіскі пудраць мне мазгі я ў горадзе паснулым між баулам і мінулым стаў я праўдай паспалітай – просты, як рэцэпт махіта
побач твар Хэмінгуэя, то смяецца, то нямее З ім чатыры жонкі разам, звонкі смех, 8 абцасаў Пакідаючы сцігматы – яны танчаць, я паддаты Па-над гэтым маскарадам - мята. Моцны водар мяты