Гэй, раз казалі мне што: “Вера ў Бога нiшто. Так?” Маўляў: “Яшчэ малады, каб пазнаць добра жыцьцё. Слухай нас, не цікуй па бакох, Ня будзь дурным, ну які табе Бог?” Ад слоў такіх я хацеў уцячы, Ад слоў душа пачынала пячы.
Прыпеў: Бог мой, ты не пакінеш Безнадзейнага мяне. Бог мой, Ты са мной!
Я веру ў Бога! Мой Бог са мной! Так! І Ён пачуў мой голас ды прамовіў: “Без сумніву!” Грахі мне дараваў І толькі з цемры пільны зрок спатоліў – Мяне спанатрыў, вывеў Ён на пляц. Я ў сьпіну покрык чуў: “Куды, самотнік? Час губляць?” Я ім казаў: “Чаму? Адкрылі ісьціну сваю Карысьці і хлусьні. Дык маю я маю.”