Խոսք. և Երաժշտ. Համիկկ Մանասերյան Այն գիշեր ինձ խեոստացար ծաղիկները աշխարհի, Այն գիշեր դու ցանկացար որ ﬔր սերը չմարի: Գիշերը այն պայծառ էր, ու'ր թողեցիր, հեռացար, Գիշերը այն անծայր էր, ու'ր տանջեցիր ու անցար: Դու գնում ես, ախ գնա, չեմ կանչելու էլ քեզ ետ, Դու գնում ես, դե գնա, էլ ինչու ես նայում ետ: Դու գնում ես, բայց ինչու ես տանջվում եմ քեզ համար, Դու գնում ես, բայց ինչու ետ ես նայում անդադար: Թե դու էլ ինձ չսիրես, ու հանդիպես ուրիշի, Թե դու ﬕ օր ինձ հիշես, որ քո սերն եմ առաջին: Հիշիր գիշերը պայծառ, ծաղկներին աշխարհի Հիշիր սերը մէր անցած որ նոր սերդ չմարի: Որ նոր սերդ չմարի...
В ту ночь В ту ночь ты пообещал цветы со всего мирах В ту ночь ты пожелал, чтоб наша любовь не угасала. Ночь та была ясной, зачем ты бросил, ушел. Ночь та была бескрайней, зачем помучил и прошел. Ты уходишь, ах, ну иди, не позову я тебя обратно, Ты уходишь, ну иди, зачем же смотришь назад. Ты уходишь, но почему я мучаюсь из-за тебя, Ты уходишь, но почему назад смотришь беспрерывно. Если ты меня больше не полюбишь и встретишь другую, Если ты однажды вспомнишь меня, что я твоя первая любовь, Вспомни ночь ясную, цветы со всего мира, Помни нашу любовь прошедшую, чтоб новая любовь не угасла. Чтоб новая любовь не угасла... Чтоб новая любовь не угасла...