Вокны... Маўклівых і высокіх дамоў Глядзяць ўвечар надышоўшыя сны А ў небе Ззяюць тысячы зор Якую сотню гадоў ужо свецяць Партуючы нашыя сны Назіраючы сочаць за нашай зямлёй Глядзяць з увагай на нас з табой Скажыце мне, зоры, Ці вы бачылі мой край У старажытныя былыя часы Князя старога, што свайму сыну казаў: Ты радзіму не забывай і помні: За яе лёс адказваеш ты. Шмат вырасла дрэваў за гэты час Цяпер за радзіму адказвае кожны з нас.
Мы не ідзем У новы дзень На сонца свет Спяшаемся схавацца Ў едкі дым ад сігарэт Запіць сумленне Кубкам чорнага віна Атлантыда кліча нас А нас няма.
Мы не ідзем У новы дзень На сонца свет Спяшаемся схавацца Ў едкі дым ад сігарэт Запіць сумленне Кубкам чорнага віна Атлантыда кліча нас А нас няма.
Мы не ідзем У новы дзень На сонца свет Спяшаемся схавацца Ў едкі дым ад сігарэт Запіць сумленне Кубкам чорнага віна Атлантыда кліча нас, чакае нас А нас няма.