Situr hon aftur og telur teir tímar sum fóru í dag tíðliga á fótum og børnini trý men so seint seint avstað starir í stovuni roynir hon aftur at finna sín frið minnist nóg illa tann dagin sum fór nú men hon var so við
Eitt strýkur úti eitt svevur har tað minsta frá mammuni aftur nú fær kemur hon aftur vaknar hann nú lítla mín lítla mín nær svevur tú
Trongligt er inni og maturin dýrkar so ongin tí trýr klokkan hon gongur og hann sjálvur farin hjá aðrari býr okkurt var galið hann tók bara valið at fara avstað ringir so knappliga nú kann hann ei hava tey næsta leygardag
Eitt strýkur úti eitt svevur har tað minsta frá mammuni aftur nú fær kemur hon aftur vaknar hann nú lítla mín lítla mín nær svevur tú
Skal hon fara avstað skal hon fara avstað skal hon flyta langa leið tungt er at verða tungt er at fara langa leið langa leið nei nei nei nei
So gongur hurðin og inn kemur hon sum í kvøld úti var hey góða mamma sum tað var stuttligt tí øll vóru har áh sum tað lætnar at síggja ta fyrstu hon fekk her í verð sum hon er vøkur hon líkist væl báðum kom set teg nú her
Meðan vindurin strýkur og eitt svevur enn tann størsta tað minsta frá mammuni fær kínir tí eymliga sigur so tú eg haldi lítla mín hon svevur nú
Meðan vindurin strýkur og eitt svevur enn tann størsta tað minsta frá mammuni fær kínir tí eymliga sigur so tú eg haldi lítla mín hon svevur nú