марны тэорыі абмежаваны хады сутыкненні і позіркі трываць голад душы абматаны ўтопіяй усміхнуся сабе колькі крокаў няпройдзеных ад мяне да цябе сумневаў шмат у вачах збянтэжана чытаю Ў сцюдзёным позірку ўратаванне я губляю дазоўкай некатыну знішчу імклівую рэальнасць каб зняць з цябе святую ідэальнасць
Я скакала плясала проціў новага двара, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая. пацярала ключы з шоўкавага поясу, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.
довады розуму непахістнае я зруйнаваны ўсе прынцыпы каб пайсці да канца раз'яднаны і зломлены не дарую табе легкадумнасцю скончым мы кожны сам па сабе далей адзін у рэальным часе і прасторы нас паглынуць імены, постаці размовы жадала большага цябе ужо болей не трымаю я з гэтай восені тваю выяву выдаляю
Я скакала плясала проціў новага двара, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая. пацярала ключы з шоўкавага поясу, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.
калючым голасам неразуменні і папрокі пакіну ў сметніку свае пачуцці і трывогі халодны вецер за каўнер і ліхтары па следу ўсё каханая бывай я распачаў вендету .
Я скакала плясала проціў новага двара, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая. пацярала ключы з шоўкавага поясу, ой лёлі каліна, лёлі ягада мая.