Акуляры з люстраным шклом, у тваёй душы прагніла дно, рукі завяжы на шыі ды вочы закаці за небасхіл.
Злы воск абдымае твой мозг засынае сэрца б'ецца ў танцы слаба алкагольнай ласкі, лёска стогне тонка. Ратуй сваю душу!
Куды ішоў і што знайшоў, як зразумеў, што заблукаў, што ужываў і дзе зьнікаў, як зразумеў, што захварэў, як зразумеў, што час прыйшоў гасіць сьвятло, ісьці на дно… Як зразумеў, што час прыйшоў ратаваць бляск вачэй!