Եկո՜ւր, տաղտկալից կյանքըս խաղաղե, Ըզգալ տո՛ւր ինծի գորովանքն ու հույս. Պիտի գա մի օր, որ հոգիդ ավաղե Արագ խուսափումն երազին այս լույս: Եկո՜ւր. վաղը դուն գուցե՜ թարշամիս, Եվ գուցե տենդով մը մեռնի հոգիս, Մի՛ խամրեցըներ հույզը պաշտումիս: Թո՛ղ որ նայվաքիդ ըմպեմ բոցը ջինջ, Մոտեցի՜ր, քնքույշ ծաղի՜կը կյանքիս. Համբույրի մը մեջ մոռնամ ամեն ինչ: Ա՜հ, այս կյանքն աղվո՛ր որքա՜ն դանդաղ է: Եկո՜ւր, ձանձրույթը հալեցուր հոգվույս. Լույս երազի մը մեջ զիս թաղե, Բե՜ր ինծի սըրտիդ գուրգուրանքը կույս: Եկո՜ւր. վաղը դուն գուցե՜ թարշամիս, Եվ գուցե տենդով մը մեռնի հոգիս, Մի՛ խամրեցըներ հույզը պաշտումիս: Թո՛ղ որ նայվաքիդ ըմպեմ բոցը ջինջ, Մոտեցի՜ր, քնքույշ ծաղի՜կը կյանքիս. Համբույրի մը մեջ մոռնամ ամեն ինչ: