Viktar Šałkievič - Za sto krokaŭ ad Vostraje bramy | Текст песни

• Тексты песен
• Viktar Šałkievič
• Za sto krokaŭ ad Vostraje bramy

Мая пані... Не пытай мяне толькі,
калі гэта будзе і дзе...
Я прыеду аднойчы ў твой горад,
няпрошана і нечакана.
Выпадкова апоўначы лёс нас
на вузенькай вулцы зьвядзе
За сто крокаў ад Вострае Брамы.

Зазьвініць, залунае ў паветры
залатая Манюшкава ліра.
Цені зьнікнуць на нашым з табою шляху.
Капялюш гжэчна здыме
прыстойны касьцёл Казіміра
І табе, мая пані, дальбог пацалуе руку.

Пацалунак, пярсьцёнак, паўзмрок...
Чорны крук, чорны колер бязьмежжа.
Скамянелыя постаці
на Катэдральным пляцы.
Шляхціц-месяц на варту ўзыйшоў
на муры Гедымінавай вежы.
У здранцьвелай руцэ зыгмунтоўка,
як зорка, блішчыць...

Я нікому цябе не аддам! Ты – мая,
аж да скону, да сьмерці.
Не пытай мяне толькі, калі гэта будзе і дзе...
Гэта сон, проста мроі, ня болей, на стале —
ліст у ружовым канвэрце,
А за вокнамі — звыклы пэйзаж,
звыклы пахмурны дзень.